روند غربالگری شنوایی و تشخیص کم شنوایی نوزادان و کودکان چگونه است؟

غربالگری شنوایی کودکان و بررسی شنوایی بدو تولد

بیشتر کودکان هنگام تولد صداها را می شنوند و به آن ها گوش می دهند. آنها یاد می گیرند با تقلید از صداهایی که در اطرافشان می شنوند و صدای والدین و مراقبانشان صحبت کنند. اما این برای همه کودکان صادق نیست. در حقیقت، از هر 1000 کودک در ایالات متحده، حدود دو یا سه نفر با کم شنوایی قابل تشخیص در یک یا هر دو گوش متولد می شوند. بیشتر افت های شنوایی بعدا در طی دوران کودکی رخ می دهد.

آدرس: میدان ونک، ابتدای حقانی، نرسیده به چهارراه جهان کودک، ساختمان پزشکان 38، طبقه اول واحد 104 مرکز شنوایی حس دوم

نوبت دهی حضوری و آنلاین:

02188871085       02188871589

09354353539      09129358402

نظر یا سوال داری؟ اینجا کلیک کن و برو پایین همین صفحه سوالتو بپرس

برای کودکانی که دچار کاهش شنوایی هستند ممکن است همانند کودکان نرمال گفتار و زبان را یاد بگیرند. به همین دلیل، تشخیص زودهنگام کم شنوایی اهمیت بسیار زیادی دارد. به دلیل نیاز به شناسایی سریع و مداخله برای کاهش شنوایی کودک، برنامه های غربالگری شنوایی جهانی در حال حاضر فعالیت می کنند. در کشور ما نیز پروتکل غربالگری شنوایی نوزادان از بدو تولد انجام شده و بدون این تست امکان ترخیص کودک از بیمارستان وجود ندارد.

اهمیت غربالگری و بررسی زود هنگام شنوایی کودکان چیست؟

مهمترین زمان برای یادگیری و غربالگری شنوایی کودکان در 3 سال اول زندگی، زمانی که مغز در حال رشد و بلوغ است، می باشد. در حقیقت کودکان در 6 ماه اول زندگی یادگیری گفتار و زبان را شروع می کنند. تحقیقات نشان می دهد کودکانی که کم شنوایی داشته و زودتر اقدامات لازم را برای درمان انجام می دهند، مهارتهای زبانی بهتری را نسبت به سایرین فرا می گیرند. هر چه تشخیص کم شنوایی کودک با تاخیر انجام شود احتمال موفقیت در توانبخشی و بازآموزی کم و کمتر می شود.

غربالگری شنوایی کودکان چه زمانی انجام می شود؟

شنوایی کودک باید قبل از ترک بیمارستان یا مرکز زایمان معاینه شود. اگر شنوایی فرزند شما در اولین ماه زندگی بررسی نشده است، یا اگر به شما نتیجه غربالگری شنوایی گفته نشده است، هرچه سریعتر با پزشک کودک خود مشورت کنید تا اقدامات لازم انجام شود. در صورتی که غربالگری مشکل احتمالی را نشان دهد، مهم است که در اسرع وقت پیگیری های لازم برای بررسی های بیشتر انجام شود.

غربالگری شنوایی کودکان چگونه انجام می شود؟

برای غربالگری کم شنوایی در نوزادان پروتکل مشخصی دارد و از تست های مختلفی همانند ABR و OAE استفاده می شود. کودک شما می تواند طی هر دو آزمون استراحت کند یا بخوابد. آزمون ) OAE گسیل های خودبه خودی گوش (وظیفه بررسی امواج سلول های مویی خارجی را بر عهده دارد. در طی این آزمایش، یک گوشی نرم و کوچک در کانال گوش کودک وارد می شود، سیگنال های صوتی خاصی را پخش کرده و یک واکنش "اکو" را که در گوش با شنوایی طبیعی اتفاق می افتد، اندازه گیری می کند. اگر این پاسخ وجود نداشته باشد، ممکن است کودک شما دچار کم شنوایی شده باشد.

ABR (پاسخ ساقه مغز شنوایی) چگونگی پاسخ عصب شنوایی و ساقه مغز را (که صدا را از گوش به مغز منتقل می کند) بررسی می کند. طی این آزمایش گوشی های کوچکی در گوش کودک قرار داده می شود و همچنین الکترودهایی توسط آزمایشگر روی سر یا نزدیک گوش کودک قرار داده می شود. این الکترودها مانند برچسب، چسبیده و علاوه بر این نباید باعث ناراحتی و درد در کودک شود.

اگر غربالگری شنوایی کودکان، مشکل احتمالی را نشان دهد چه اقداماتی باید انجام داد؟

اگر نتایج نشان می دهد که کودک شما ممکن است کم شنوایی داشته باشد، با یک متخصص شنوایی اطفال )ادیولوژیست)، یک متخصص شنوایی که در ارزیابی و مدیریت کودکان دچار کم شنوایی تخصص دارد، ملاقات کنید. این پیگیری باید نهایتا تا سه ماهگی کودک انجام شود. متخصص شنوایی برای تعیین اینکه کودک شما مشکل شنوایی دارد یا خیر می تواند به شما کمک کند و همچنین در صورت وجود افت شنوایی نوع و شدت آن را مورد بررسی قرار می دهد.

اگر در یافتن متخصص شنوایی اطفال به کمک نیاز دارید، از پزشک متخصص اطفال یا پرسنل بیمارستانی که غربالگری کودک شما را انجام داده است، مشورت بگیرید. همچنین می توانید لیست ادیولوژیست های مخصوص کودکان را در سایت جراحان مشاهده کنید. اگر معاینه و پیگیری تأیید کند که کودک شما کم شنوایی دارد، باید قبل از 6 ماهگی اقدامات لازم برای دریافت مداخله را شروع کنید.

ممکن است متخصص شنوایی اطفال توصیه کند کودک شما به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کند که می تواند دلایل احتمالی کم شنوایی را تعیین کند و گزینه های مداخله را توصیه کند. اگر فرزند شما خواهر و برادر دارد، ممکن است متخصص شنوایی یا گوش و حلق و بینی توصیه کند که شنوایی آنها نیز آزمایش شود.

آیا نتیجه خوب در اولین غربالگری به این معنی است که دیگر نیازی به بررسی مجدد شنوایی کودک نیست؟

آسیب شنوایی در هر زمان از زندگی ممکن است رخ دهد. برخی از آسیب های شنوایی که در نتیجه فاکتورهای ارثی رخ می دهد تا بزرگتر شدن کودک ظاهر نمی شوند.

همچنین بیماری، عفونت گوش، آسیب به سر، برخی از دارو های خاص و صدای بلند همه از دلایل احتمالی کم شنوایی در کودکان است. از چک لیست شنوایی و نشانه های ارتباطی کودک خود استفاده کنید و از 5 سالگی نقاط عطف ارتباطی فرزندتان را زیر نظر گرفته و ردیابی کنید و در صورتی که احساس کردید کودک در هر یک از نشانه ها و مراحل رشدی دچار مشکل است، فوراً با پزشک متخصص اطفال خود صحبت کنید.

جدول زمانی غربالگری شنوایی کودکان برای والدین

تا 1 ماهگی

مطمئن شوید که شنوایی کودک شما، قبل از ترک بیمارستان یا بلافاصله پس از آن معاینه شده است. بعد از بررسی، نتایج را مشاهده کنید. اگر نوزاد شما در بیمارستان معاینه نشده است، نهایتا تا یک ماهگی این کار را انجام دهید.

تا 3 ماهگی

اگر کودک شما غربالگری شنوایی را با موفقیت پشت سر نگذاشت، بلافاصله قرار ملاقات پیگیری را با یک متخصص شنوایی کودک (ادیولوژيست) برنامه ریزی کنید.  حتماً کودک خود را تا 3 ماهگی تحت معاینه و پیگیری قرار دهید.

تا 6 ماهگی

اگر آزمون های پیگیری نشان می دهد کودک شما دچار کم شنوایی است، مداخله درمانی متناسب با وضعیت کودک خود را با کمک متخصصین مربوطه تا 6ماهگی آغاز کنید. مداخله می تواند شامل دستگاه های شنوایی مانند سمعک یا کاشت حلزون باشد. روش های ارتباطی، از جمله رویکردهای شفاهی (مانند لب خوانی) یا رویکردهای دستی (مانند زبان اشاره)؛ یا ترکیبی از گزینه ها، از جمله روش های کمکی می باشد.

در صورت تشخیص کم شنوایی، چگونه می توان به کودک کمک کرد؟

در صورتی که مداخلات لازم به موقع شروع شود، کودکان مبتلا به کم شنوایی می توانند مهارت های زبانی را که به آنها در ارتباط آزادانه و یادگیری فعال کمک می کند، توسعه دهند. قانون آموزش افراد دارای معلولیت، تضمین می کند که همه کودکان دارای معلولیت به خدمات مورد نیاز خود برای دریافت آموزش خوب دسترسی داشته باشند.

• با فرزند خود زیاد صحبت کرده و ارتباط برقرار کنید.
• مراجعه به متخصصان مربوطه (شنوایی شناس، گفتار درمان و..) در دستور کار خود قرار دهید.
• برای پشتیبانی از ارتباط بهتر، زبان اشاره یا راهکارهای دیگر را بیاموزید.
• به یک گروه پشتیبانی و حمایتی خانواده بپیوندید.

چه نوع خدمات مداخله ای برای کودکان وجود دارد؟

تیم مراقبت های بهداشتی در یافتن خدمات و روش هایی برای غلبه بر موانع ارتباطی کودک کمک می کند. همچنین شما می توانید به یک آسیب شناس گفتاری یا معلمی که در کار با کودکان دارای کم شنوایی مهارت دارد، مراجعه کنید. بسته به نیاز شنوایی و ارتباطات کودک شما، برخی از این وسایل و ابزارها می توانند در به حداکثر رساندن مهارتهای ارتباطی وی کمک کننده باشند.

سمعک برای نوزادان

سمعک ها که در گوش یا پشت آن قرار داده می شود، به بلندتر شدن صداها کمک می کنند. سمعک ها را می توان برای درجات مختلفی از افت های شنوایی در نوزادان در یک ماهگی آن ها استفاده کرد. شنوایی شناس اطفال (ادیولوژیست) که در توانبخشی نوزادان و کودکان تجربه دارد، می تواند در  انتخاب بهترین سمعک برای کودکان به شما کمک کند و اطمینان حاصل کند که از نظر ایمنی متناسب بوده و به درستی تنظیم شده است. تنها مرجع رسمی برای تجویز سمعک مخصوص کودکان، متخصصین شنوایی یا ادیولوژیست ها هستند.

کاشت حلزون

اگر سمعک برای فرزند شما کارایی نداشته باشد، پزشک ممکن است کاشت حلزون را پیشنهاد کند. این وسیله الکترونیکی می تواند حس صدا را برای افرادی که عموما ناشنوا یا دچار افت شنوایی عمیق هستند فراهم کند.  کاشت حلزون صداها را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند و آنها را از قسمت غیرقابل کارکرد گوش داخلی توسط عصب به مغز منتقل می کند. کاشت حلزون می تواند برای کودکان در 12 ماهگی و یا حتی زودتر مورد استفاده قرار گیرد.

با آموزش، کودکان دارای کاشت حلزون می توانند یاد بگیرند که صداها را بشناسند و گفتار را درک کنند. مطالعات همچنین نشان داده است كه كودكان واجد شرایط كه قبل از 18 ماهگی كاشت حلزون انجام می دهند می توانند مهارت های زبانی را با سرعتی قابل مقایسه با كودكان دارای شنوایی طبیعی بیاموزند و بسیاری در كلاسهای عادی با موفقیت عمل می کنند. اکنون برخی از پزشکان استفاده از دو دستگاه کاشت حلزون را بیشتر توصیه می کنند. متخصص گوش و حلق و بینی که در زمینه کاشت حلزون متبحر است می تواند در تصمیم گیری در مورد مناسب بودن کاشت حلزون به شما کمک کند. وی با شنوایی شناس در عمل جراحی، جای گذاری و تنظیم نهایی دستگاه کاشت حلزون همکاری نزدیکی دارد.

دستگاه های کمکی شنوایی

با بزرگ شدن فرزند شما، سایر دستگاه ها نیز ممکن است مفید باشند. برخی از ابزار ها به کودکان کمک می کنند که در کلاس بهتر بشنوند. سایر آن ها می توانند مکالمات رودر رو را بهبود داده و یا صحبت کردن از طریق تلفن یا تماشای تلویزیون و فیلم ها را آسان تر کنند. لوازم جانبی و اکسسوری های موجود برای اطفال را می توانید از ادیولوژیست خود جویا شوید.

چه گزینه های زبانی و ارتباطی دیگری برای کودک کم شنوا وجود دارد؟

کودکانی که ناشنوا یا کم شنوا هستند می توانند از چند طریق ارتباط برقرار کنند، از جمله زبان اشاره. تا حد امکان در مورد گزینه های ارتباطات اطلاعات کسب کنید. از آنجا که توسعه و فراگیری زبان به زودی شروع می شود، صرف نظر از نحوه ارتباطی که شما انتخاب می کنید، باید هرچه سریعتر مداخله را شروع کنید.

روش های شنوایی-شفاهی و شنیداری-کلامی، توانایی شنوایی طبیعی و دستگاه های شنوایی مانند سمعک و کاشت حلزون را با سایر راهکارها برای کمک به کودکان، در توسعه گفتار و مهارت های زبان ترکیب می کند.  گزینه های شنوایی - شفاهی از نشانه های بصری مانند لب خوانی و زبان نشانه استفاده می کنند، در حالی که گزینه های شنیداری-کلامی با هدف تقویت مهارت های گوش دادن کار می کنند.

آیا کودک کم شنوا می تواند در مدرسه موفق باشد؟

مانند همه کودکان، کودکانی که ناشنوا یا کم شنوا هستند می توانند مهارت های علمی، اجتماعی و عاطفی محکمی را در خود پرورش دهند و در مدرسه موفق شوند. تا حد امکان از نحوه کمک مدرسه به کودکان مبتلا به کم شنوایی آگاهی پیدا کنید.

مدرسه برای فرزند شما یک برنامه آموزش فردی تهیه می کند و شما باید سؤال کنید که آیا یک شنوایی شناس آموزشی در تیم آموزشی حضور دارد یا خیر. برنامه هایی را در خارج از مدرسه که ممکن است به شما و فرزندتان کمک کند، دنبال کنید و با والدین دیگری که قبلاً با این موارد سر و کار داشته اند، صحبت کنید. قانون آموزش افراد دارای معلولیت تضمین می کند که کودکان دارای کم شنوایی از زمان تولد تا سال های تحصیلی خدمات مداخله ای رایگان، مناسب و زود هنگام را دریافت کنند.

در روند پیشرفت فرزندتان فعال بوده و مشارکت کنید

حتی اگر فرزند شما آزمون پیگیری را با موفقیت گذرانده است، همچنان بر پیشرفت ارتباطات او نظارت کنید. اگر نگرانی دارید، با پزشک کودک خود صحبت کنید. اگر فرزند شما از عوامل خطر کم شنوایی در کودکی برخوردار است، درمورد اینکه اغلب اوقات شنوایی وی باید کنترل شود با یک متخصص شنوایی صحبت کنید.

منبع : www.nidcd.nih.gov