بیماری خود ایمنی (اتوایمیون) چیست؟
بخش هایی از سیستم ایمنی بدن به طور مداوم در پشت صحنه کار می کنند و دائما بدن را در جستجوی مهاجمان خارجی بررسی می کنند و هنگامی که آنها را پیدا کردند، بی رحمانه به آنها حمله می کنند. در موارد نادر در بعضی از افراد سیستم ایمنی بدن، اشتباه می کند، بدن را بیگانه شناسایی کرده و حملاتی کشنده را انجام می دهد. از این حمله به عنوان یک واکنش خود ایمنی یاد می شود.
آدرس: میدان ونک، ابتدای حقانی، نرسیده به چهارراه جهان کودک، ساختمان پزشکان 38، طبقه اول واحد 104 مرکز شنوایی حس دوم
نوبت دهی حضوری و آنلاین:
02188871085 02188871589
09354353539 09129358402
نظر یا سوال داری؟ اینجا کلیک کن و برو پایین همین صفحه سوالتو بپرس
.webp )
بیماری خود ایمنی گوش داخلی چه مواقعی رخ می دهد؟
سیستم ایمنی بدن ممکن است فقط به گوش حمله کند یا همراه با آن به برخی قسمت های دیگر بدن مانند چشم و یا به کل بدن حمله کند. یک واکنش خود ایمنی باعث ایجاد آثار مخربی (debris) در بدن می شود. حتی اگر گوش مستقیماً مورد حمله قرار نگیرد، می تواند با بقایایی که از مناطق دور دست منتقل شده و توسط گردش خون رسوب می کند، تحت تاثیر قرار گیرد. این بقایای مخرب درگوش می تواند مشکلاتی را ایجاد کند.
برخی از اختلالات خود ایمنی که روی گوش اثر می گذارند عبارتند از: سندرم کوگان، پلی کوندریت حاد، ندوس پلی آرتریت، گرانولوماتوز وگنر، لوپوس آریتماتوز سیستمیک، کولیت اولسراتیو، سندرم شوگرن و آرتریت روماتوئید.
اختلالات تعادلی ناشی از بیماری های خودایمنی گوش داخلی
شواهد و تحقیقات نشان داده است که بیماری خودایمنی گوش داخلی بیشتر موجب کم شنوایی می شود. این اختلالات می تواند به سیستم دهلیزی (سیستم تعادل) نیز حمله کند.
چند عامل در نوع علائم دهلیزی که فرد ممکن است تجربه کند، تاثیر دارد. این عوامل عبارتند از: سرعتی که در آن آسیب به وستیبول رخ داده است، میزان آسیب، یک طرف یا دوطرفه بودن مشکل، آیا این آسیب باعث ایجاد یک مشکل نوسانی شده است یا خیر؟ (به عنوان مثال، اگر هیدروپس اندولف ناشی از واکنش خود ایمنی باشد علائم بصورت نوسانی بروز می کند). علائم مشکلات خودایمنی گوش داخلی می تواند مشابه سایر اختلالات دهلیزی باشد.
.webp)
تشخیص بیماری خود ایمنی گوش داخلی
تشخیص بیماری های خود ایمنی به عنوان علت اصلی علائم گوش داخلی دشوار است. برای تشخیص صحیح، پزشک باید درباره ی این اختلالات علم و تجربه کافی داشته باشد. به طور کلی اغلب متخصصان گوش و حلق و بینی در اختلالات خود ایمنی به طور کلی آموزش دیده یا با تجربه نیستند. همچنین روماتولوژیست که در بیماری های خود ایمنی آموزش دیده است بعید است که با عملکرد دهلیزی بسیار آشنا باشد. بنابراین تشخیص و درمان، سخت می شود. علاوه بر این اگر علائم دهلیزی تنها یکی از علائم موجود در بدن باشد، دیگر علائم همزمان غیر وستیبولار (سیستم دهلیزی یا همان سیستم تعادلی) ممکن است تشخیص را سخت تر کند.
برای تشخیص بیماری های خود ایمنی گوش داخلی، هیچ نوع تست تشخیصی مطمئنی وجود ندارد. بهترین آزمایش ها (مانند آنتی ژن Kd-68) در این زمینه بسیار هزینه بر است و معمولا در دسترس نیست. در برخی موارد که هیچ مشکلی وجود ندارد، نتیجه بیشتر آزمایشات ممکن است به راحتی مثبت باشد و یا در مواردی که مشکل وجود دارد بیشتر آزمایش ها منفی است. به همین دلیل آزمایشات تشخیصی در این زمینه از دقت و اعتبار لازم برخوردار نیست. گاهی اوقات تشخیص صحیح فقط در صورتی انجام می شود که پاسخ مطلوبی به درمان دارویی دیده شود.
به طور کلی اختلالات خود ایمنی در زنان بیشتر از مردان و در کودکان و افراد مسن کمتر مشاهده می شود. هنگامی که یک گوش مورد حمله قرار می گیرد، پیشرفت آسیب و اختلال عملکرد سریع بوده و در طی چند هفته یا چند ماه اتفاق می افتد و معمولاً به سرعت گوش دیگر را نیز درگیر می کند.
بیماری خودایمنی گوش داخلی (AIED) نامی است که برای توصیف انواع اختلالات گوش استفاده می شود که در آن گوش تنها هدف حمله نامناسب سیستم ایمنی، در بدن است. این اختلال با سایر اختلالات دهلیزی تفاوت دارد زیرا در صورت درمان پزشکی زودرس و تهاجمی، درمان آن می تواند موفقیت آمیز باشد. ("زودرس" به معنای روزها، هفته ها یا ماهها است.) تشخیص سریع این اختلالات بسیار مهم و مفید است. زیرا درمان در برخی موارد علاوه بر توقف پیشرفت بیماری، می تواند آسیب های وارد شده به گوش را کاملا جبران کند.
درمان بیماری خود ایمنی گوش داخلی
درمان استاندارد برای بیماری خود ایمنی گوش داخلی، داروهایی هستند که عملکرد ایمنی بدن را کاهش می دهند (سرکوب سیستم ایمنی) و اثرات گسترده ای بر بدن دارند. استفاده از این روش نیاز به همکاری بیمار با پزشک متخصص دارد. این داروها شامل استروئیدها، داروهای شیمی درمانی، داروهای مرتبط با پیوند عضو و جدیدترین داروهای فاکتور نکروز ضد تومور است. پزشک باید هم از این داروها و هم در مورد عوارض جانبی آنها آگاه و با تجربه باشد و بیمار باید دستورالعمل های پزشک را به درستی اجرا کند. از آنجا که روماتولوژیست ها آموزش و تجربه گسترده ای درباره ی این درمان ها دارد، تقریباً همه متخصصین گوش و حلق و بینی و متخصصین مغز و اعصاب، از آنها برای مدیریت دارو ها کمک می گیرند.
دارو و دوز آن نباید سر خود مورد استفاده قرار گیرد؛ عوارض جانبی داروها و تغییرات آن باید مورد بررسی قرار گرفته و نادیده گرفته نشود. ضروری است که تاثیر داروی سرکوبگر سیستم ایمنی قبل از شروع درمان پیش بینی شود. با اقدامات احتیاطی مناسب، درمان می تواند نسبتاً بی خطر بوده و نتایج آن می تواند برجسته باشد.
تحقیقات و آزمایشات روی بیماری خود ایمنی گوش داخلی
تحقیقات و بررسی های سیستم ایمنی عمومی در بسیاری از اندام ها و نواحی بدن در حال انجام است. دانشمندان همچنین در حال انجام تحقیقات مربوط به اختلالات خود ایمنی گوش داخلی هستند. تمرکز بیشتر محققان روی یافتن یک نشانگر یا مواد شیمیایی است که مورد آزمایش قرار گیرد تا تشخیص این اختلالات، سریعتر و دقیق تر انجام شود. سایر تحقیقات به بررسی شیوه درمان می پردازند. به عنوان مثال، آکادمی جراحی گوش و حلق و بینی و سر و گردن آمریکا با موسسه ملی بهداشت در حال بررسی درمان بیماری خود ایمنی گوش داخلی هستند.
اگرچه شرکت های دارویی به طور مستقیم درمان مشکلات گوش داخلی ناشی از واکنش های خود ایمنی را مطالعه نمی کنند، اما تلاش آنها برای یافتن معالجه دارویی بسیاری از بیماری های خود ایمنی شایع و شناخته شده ادامه دارد.
اختلالات خود ایمنی در بیشتر موارد اختلالات دهلیزی دخیل نیست. با این وجود، عدم بررسی و تشخیص آن می تواند عوارض و مشکلات زیادی ایجاد کند. در صورت تشخیص به موقع، درمان های مؤثری برای اختلال خود ایمنی گوش داخلی وجود دارد.