اختلال طیف اوتیسم (اتیسم یا ASD) یک ناتوانی در رشد است که می تواند باعث ایجاد چالش های مهم اجتماعی، ارتباطی و رفتاری شود. اصطلاح "طیف" به مجموعه گسترده ای از علائم، مهارت ها و سطوح اختلالاتی افراد مبتلا به اوتیسم اشاره دارد.
اختلال طیف اوتیسم به شکل های مختلفی روی افراد تأثیر می گذارد و می تواند از خفیف تا شدید باشد. مبتلایان به اختلال طیف اوتیسم برخی از علائم مانند مشکل در تعاملات اجتماعی را به طور مشترک دارا هستند. اما تفاوت هایی در زمان شروع علائم اوتیسم، میزان شدت آن، تعداد علائم و همچنین مشکلات دیگر وجود دارد. علائم اتیسم و شدت آن می تواند با گذشت زمان تغییر کند.
علائم اختلال طیف اتیسم در اوایل کودکی، معمولاً در 2 سال اول زندگی آغاز می شود. اگرچه تعداد کمی از کودکان ممکن است نشانه های مربوط به مشکلات آینده را در اولین سال زندگی نشان دهند.
.webp)
چه کسی تحت تأثیر اختلال طیف اوتیسم قرار دارد؟
اختلال طیف اوتیسم، افراد هر نژاد و گروه قومی و با هر پیشینه اقتصادی و اجتماعی را می تواند تحت تأثیر قرار دهد. این اختلال در پسرها پنج برابر بیشتر از دختران رخ می دهد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) تخمین می زند که از هر 68 کودک حدود 1 نفر مبتلا به اختلال طیف اتیسم هستند.
اختلال طیف اتیسم چگونه بر ارتباطات تأثیر می گذارد؟
کلمه "اوتیسم" از کلمه یونانی "autos" که به معنای "خود" است منشا گرفته است. کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم اغلب خودجذب می شوند و به نظر می رسد در یک دنیای خصوصی و شخصی حضور دارند که در آن توانایی محدودی در برقراری ارتباط موفق با دیگران دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در ایجاد مهارت های زبانی و درک آنچه دیگران به آنها می گویند، دچار مشکل شوند. آنها همچنین اغلب در برقراری ارتباط غیرکلامی، از جمله حرکات دست، تماس چشمی و بیان صورت مشکل دارند.
آدرس: میدان ونک، ابتدای حقانی، نرسیده به چهارراه جهان کودک، ساختمان پزشکان 38، طبقه اول واحد 104 مرکز شنوایی حس دوم
نوبت دهی حضوری و آنلاین:
02188871085 02188871589
09354353539 09129358402
نظر یا سوال داری؟ اینجا کلیک کن و برو پایین همین صفحه سوالتو بپرس
الگوهای اختلال طیف اوتیسم در کودکان
توانایی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در برقراری ارتباط و استفاده از زبان به رشد فکری و اجتماعی آنها بستگی دارد. برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است نتوانند با استفاده از گفتار یا زبان ارتباط برقرار کنند و برخی ممکن است مهارت گفتاری بسیار کمی داشته باشند. برخی دیگر ممکن است واژگان غنی داشته و بتوانند با جزئیات کامل در مورد موضوعات خاص صحبت کنند. بسیاری از آنها با معنی و ریتم کلمات و جملات مشکل دارند. همچنین ممکن است نتوانند زبان بدن و معنی آواهای صوتی را درک کنند. این مشکلات در کنار هم بر توانایی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در تعامل با دیگران، به ویژه افراد هم سن خودشان، تأثیر می گذارد.
در زیر چند الگوی استفاده از زبان و رفتارهایی که اغلب در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشاهده می شود، آورده شده است.
زبان تکراری یا سخت
اغلب، کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم که می توانند صحبت کنند، چیزهایی را می گویند که معنایی ندارد و یا به گفتگوهایی که با دیگران دارند مربوط نیست. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است بین مکالمه ای که مربوط به اعداد نیست، یک تا پنج بار بطور مداوم حساب کند. یا کودک ممکن است به طور مداوم کلماتی را که شنیده است تکرار کند.
وضعیتی به نام اکولالیا (echolalia) هنگامی اتفاق می افتد که کودک کلماتی را که شخص تازه گفته است تکرار کند. به عنوان مثال، کودک ممکن است با تکرار و پرسیدن همان سؤال، به سؤال پرسیده شده از او پاسخ دهد. در اکولالیا، کودک کلماتی که مدتی قبل شنیده است را با تأخیر تکرار می کند. کودک ممکن است هر زمان که نوشیدنی بخواهد بگوید "آیا شما می خواهید چیزی بنوشید؟"
برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با صدای بلند یا حالت آواز خواندن صحبت می کنند یا از گفتاری شبیه ربات استفاده می کنند. سایر کودکان ممکن است از عباراتی که در ذهن دارند برای شروع مکالمه استفاده کنند. به عنوان مثال کودک ممکن است بگوید، "اسم من علی است"، حتی وقتی با دوستان یا خانواده صحبت می کند. با این وجود برخی ممکن است آنچه را که در برنامه های تلویزیونی یا تبلیغات می شنوند را تکرار کنند.
علاقه های محدود و توانایی های استثنایی
برخی از کودکان اوتیسمی ممکن است بتوانند یک مونولوگ عمیق درباره موضوعی که مورد علاقه آنهاست ارائه دهند، حتی اگر نتوانند مکالمه ای دو طرفه راجع به همان موضوع انجام دهند. برخی دیگر ممکن است استعدادهای موسیقی یا توانایی پیشرفته ای برای حساب کردن و انجام محاسبات ریاضی داشته باشند. تقریباً 10 درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مهارت های "دانشمند گونه" یا توانایی های بسیار بالایی در زمینه های خاص مانند حفظ کردن، محاسبه تقویم، موسیقی یا ریاضی را نشان می دهند.
رشد ناموزون زبان در اتیسم
بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم درمهارت های گفتاری و زبانی رشد می کنند، اما نه به حد نرمال و طبیعی، و پیشرفت آنها معمولاً ناهموار است. به عنوان مثال آنها ممکن است خیلی سریع یک واژگان قوی را در زمینه ای که مورد علاقه آن ها است ایجاد کنند.
بسیاری از کودکان برای اطلاعاتی که شنیده یا دیده اند، خاطرات خوبی دارند. برخی ممکن است بتوانند کلمات را قبل از پنج سالگی بخوانند، اما ممکن است آنچه را که خوانده اند درک نکنند. آنها اغلب به گفتار دیگران پاسخ نمی دهند و ممکن است به نام خودشان نیز پاسخ ندهند. در نتیجه برخی اوقات به اشتباه به این کودکان گفته می شود که مشکل شنوایی دارند.
مهارت مکالمه غیر کلامی ضعیف
کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم اغلب نمی توانند از حرکاتی مانند اشاره به یک شی استفاده کنند تا به گفتار خود معنی دهند. آنها غالباً از تماس چشمی اجتناب می کنند، که در این شرایط ممکن است بی ادب، بی علاقه یا بی توجه به نظر برسند.
بدون حرکات معنی دار یا مهارت های غیرکلامی دیگر برای تقویت مهارت های زبان شفاهی، بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در تلاش برای ایجاد احساسات، افکار و نیازهای خود ناامید می شوند. آنها ممکن است ناامیدی های خود را از طریق طغیان های صوتی یا سایر رفتارهای نامناسب نمایش دهند.
.webp)
مشکلات گفتاری و زبانی اختلال طیف اوتیسم چگونه درمان می شود؟
اگر پزشک مشکوک شود که کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم یا ناتوانی رشدی دیگری می باشد، معمولاً او را به متخصصان مختلفی از جمله متخصص کاردرمانی و آسیب شناس گفتار و زبان (که برای معالجه افراد مبتلا به اختلالات صدا، گفتار و زبان آموزش دیده است) ارجاع می دهد.
آسیب شناس زبان و گفتار ارزیابی جامعی از توانایی کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در برقراری ارتباط و همچنین در جهت ایجاد یک برنامه درمانی مناسب انجام می دهد. علاوه بر این گفتاردرمان ممکن است برای اطمینان از شنوایی کودک، او را به شنوایی شناس یا ادیولوژیست ارجاع دهد.
آموزش كودكان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم برای بهبود مهارت های ارتباطی او در جهت رسیدن کودک به پتانسیل و توانایی کامل، ضروری است.
روش های مختلفی وجود دارد، اما بهترین برنامه درمانی در اوایل دوره پیش دبستانی شروع می شود و متناسب با سن و علایق کودک است. این برنامه درمانی هم باید به رفتار و مهارت های ارتباطی کودک توجه کند و هم تقویت منظم اقدامات مثبت را ارائه دهد. بیشتر کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به برنامه های کاملاً ساختارمند و تخصصی پاسخ می دهند. والدین یا مراقبان اولیه و همچنین سایر اعضای خانواده باید در برنامه درمانی شرکت کنند تا برنامه درمانی بخشی از زندگی روزمره کودک شود.
.webp)
برای برخی از کودکان خردسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، بهبود مهارت گفتاری و زبانی یک هدف واقع بینانه در درمان محسوب می شود. والدین و مراقبان می توانند با توجه به پیشرفت زبان او در اوایل، شانس کودک برای رسیدن به این هدف را افزایش دهند. درست همانطور که کودکان نوپا قبل از اینکه بتوانند راه بروند، خزیدن روی زمین را فرا گرفته اند، کودکان قبل از شروع به استفاده از کلمات نیز مهارت های پیش زبانی را استفاده می کنند. این مهارت ها شامل استفاده از تماس چشمی، حرکات بدن، تقلید برخی آواها برای کمک به آنها در برقراری ارتباط است. کودکانی که فاقد این مهارت هستند ممکن است توسط یک متخصص گفتاردرمانی ارزیابی و تحت درمان قرار بگیرند تا از تاخیر بیشتر در رشد جلوگیری شود.
برای کودکان کمی بزرگتر که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند، آموزش ارتباطی و مهارت های اساسی گفتار و زبان مانند تک کلمات و عبارات را آموزش می دهد. آموزش پیشرفته تأکید می کند که زبان می تواند در جهت دستیابی به یک هدف، از جمله یادگیری ایجاد مکالمه با شخص دیگر با در نظر گرفتن موضوع گفتگو و رعایت نوبت صحبت کردن، تاثیر گذار باشد.
برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است هرگز پیشرفتی در مهارت های گفتاری و زبانی نداشته باشند. ممکن است برای این کودکان، هدف، یادگیری برقراری ارتباط با استفاده از حرکات مانند زبان نشانه باشد. همچنین برای سایرین، ممکن است هدف، برقراری ارتباط از طریق سیستم نمادی باشد که در آن از تصاویر برای انتقال افکار استفاده می شود. سیستم های نمادین می توانند از تابلوهای تصویر یا کارت ها گرفته تا دستگاه های الکترونیکی پیشرفته که از طریق دکمه ها برای بیان موارد یا اقدامات متداول استفاده می شود به کار گرفته شوند.